Als ik aan het reizen ben of op een plek aan het bivakkeren, kom ik wel het e.e.a. bij mezelf tegen. En het allergrootste obstakel is… 

Ik heb moeite met dingen vragen van mensen

Dat is super handig als…

• je hulp moet vragen omdat je ergens vastzit.
• je door moet blijven vragen omdat je niet begrijpt wat de ander zegt en de ander geen of nauwelijks Engels spreekt.
• je bij iemand op het erf staat of op een camping en het e.e.a. nodig hebt.
• je elektriciteit nodig heb zodat je kan werken. In een café bijvoorbeeld. En dan ook echt wel een aantal uren wilt werken.
• de muziek te luid staat zodat je oren zelfs pijn gaan doen.
• de kachel op standje sauna staat en je nou net niet zo’n trek in zo’n bak warmte hebt.

Maar ook bij hele simpele dingen:

• De koffie is veel te sterk, wat melk erin zou fijn zijn. Laten we dat gaan vragen… ooh wait… let’s not do that and drink the disgusting coffee.
• Ik heb eigenlijk honger en beland in een sociale situatie. En ook al wordt me gevraagd of ik mee wil eten. Mijn hoofd heeft bedacht dat dat eigenlijk niet voor ze uitkomt. Dus zeg ik, nee… ik heb net gegeten. En ondertussen kan ik een paar uren lang ook niet m’n eigen potje gaan koken omdat ik heb gezegd dat ik net gegeten heb. Ik bedoel… dat zou pas weird zijn… toch?… 😛

Ik kan het mezelf zo ontzettend moeilijk maken. Ik probeer allemaal dingen eromheen te bedenken zodat ik de ander niet hoef ‘lastig te vallen’. Laat ik maar 10 km rond gaan rijden op zoek naar een goede plek om te plassen zodat ik hier niet hoef te vragen of ik naar de wc mag… uhu. 

En weet je… met bovenstaande dingen kon ik nog prima leven. Echt? Ja echt haha. Maar… op 1 gebied kan ik het niet van mezelf accepteren. Want ik vind dat juist op dat gebied nog een hele revolutie mag komen. Ik zie zelfs dat die revolutie al van start is gegaan! En dat is op het gebied van intimiteit en seksualiteit. Want hoe belangrijk is het daarmee wel niet om aan te geven wat je wilt en wat je fijn vindt. Maar hoe moeilijk is dat! 

Ik ben nu een aantal weken onderweg om dit soort dingen te doorbreken. Om elke keer al mijn kracht te verzamelen om door die muur heen te breken. Zelfs bij het vragen om een koekje. Iemand heeft het niet in de gaten maar ik ben net door een muur heen gebroken als ik om dat koekje heb gevraagd roooooaaaaaarrrr!!! Yeaaaaahhhh!!! 🤣 

En het lukt. De truc is om, als ik die muur voel… het meteen te vragen. Want als het uitgesteld wordt. Dan wordt de drempel hoger en hoger. Dus meteen vragen. Meteen het eerste moment dat je de muur voelt. Anders is het alsof het ene muurtje bovenop de ander gebouwd wordt. Met koekjes en andere kleine dingen lukt dit nu 😆 En bij vertrouwde mensen waarvan ik weet dat ik alles mag vragen, dan is er ineens een veel groter assortiment bereikbaar. Maar alleen maar omdat ze dat zelf hebben aangegeven. Eigenlijk heb ik het nodig dat ze dat een tweede keer zeggen want dan weet ik dat het niet alleen uit beleefdheid is gezegd en dat ze het echt menen.

Ik wil geen gebruik maken van anderen

Ik geef liever meer dan dat ik ontvang. Maar die woorden ‘gebruik maken van’… dat klopt natuurlijk niet. Want het is… ontvangen. Ik ontvang iets van iemand. Dat is geen gebruik maken van. En daar… in het woordgebruik… ligt het begin van de verandering. 

Mijn inner badass

Dit is waar ik mijn inner badass voor inzet. Waar ik in mijn kracht ga staan. Waar ik mijn superhero modus aan zet. Power modus knopje… AAN! Natuurlijk ben ik in het begin van deze levensstijl ook vele andere dingen dingen tegen gekomen. Er zijn al vele dingen doorbroken. Maar dit is de uitdaging die ik momenteel aan ga. 

Wat kom jij tegen waarvoor je jouw inner badass zou willen inzetten? En al helemaal leuk om te horen als je ook moeite hebt om om simpele dingen te vragen 😬😆😊 

– Mariëtte